Zasada działania wytłaczarki

Zasada pojedynczegowytłaczarka ślimakowa
Efektywna długość pojedynczej śruby jest zazwyczaj podzielona na trzy sekcje. Efektywna długość trzech odcinków jest określana zgodnie ze średnicą śruby, skokiem i głębokością śruby, która jest ogólnie dzielona przez jedną trzecią każdego z nich.

Ostatni nić w otworze materiału nazywa się sekcją transportującą: w tym przypadku materiał nie musi być plastyfikowany, ale wstępnie podgrzany i zagęszczony pod ciśnieniem. W przeszłości stara teoria wytłaczania uważała, że ​​materiał tutaj jest luźny. Później udowodniono, że ruch materiału jest tutaj podobny do ruchu tłoka pełnego, więc pełni funkcję tak długo, jak długo wykonywane jest zadanie transportowe.

Druga sekcja(wytłaczarka)nazywana jest sekcją kompresji. W tym czasie objętość rowka ślimakowego stopniowo zmniejsza się od dużej do małej, a temperatura powinna osiągnąć stopień uplastycznienia materiału. Generowane tutaj sprężenie zostaje skompresowane z sekcji transportowej 3 do jednego, co nazywamy stopniem sprężenia ślimaka - 3:1. Niektóre maszyny również się zmieniają, a uplastycznione materiały trafiają do trzeciej sekcji.

Trzecia sekcja(wytłaczarka)to sekcja dozująca, w której materiał utrzymuje temperaturę plastyfikacji, ale materiał stopiony jest dokładnie i ilościowo transportowany, podobnie jak pompa dozująca, do zasilania głowicy maszyny. W tym czasie temperatura nie może być niższa niż temperatura plastyfikacji, która na ogół jest nieco wyższa.